Geachte mevrouw de minister,

Met veel aandacht namen wij kennis van de informatie op de website www.kb78.be. Als beroepsvereniging sociaal werkers in ziekenhuizen werken we graag op een constructieve manier mee aan deze belangrijke hervorming van de wet betreffende de gezondheidszorgberoepen.

Als sociaal werkers in de ziekenhuizen zijn we het ermee eens dat een kwalitatieve gezondheidszorg slechts mogelijk is mits de zorgverstrekkers competent zijn, de zorg op een multidisciplinaire en geïntegreerde manier wordt georganiseerd en dit alles met de patiënt zoveel als mogelijk in de regierol van zijn eigen zorg. Het ‘bloemmodel’ vertaalt het multidisciplinair gegeven. De zorgverleners staan elk met hun eigen expertise en kennis rond en ten dienste van de patiënt en deels overlappen zij daarbij onvermijdelijk elkaars terrein. Er is afgestapt van het achterhaalde en sterk hiërarchisch gestuurde biomedische model ten voordele van een biopsychosociaal ecologisch model van geïntegreerde zorg met aandacht voor alle aspecten van gezondheid, ook het sociale aspect.

Echter, tot onze verbazing stellen we vast dat het sociaal werk in de ziekenhuizen, en bij uitbreiding de sociale gezondheidszorg als geheel, uitgevoerd door de zorgverstrekkers met een diploma maatschappelijk assistent of sociaal verpleegkundige, niet terug te vinden zijn in de bloemstructuur. Uitgerekend de sociaal werkers in de gezondheidszorg, wat ons betreft met name in de ziekenhuizen, kennen de invloed van de sociale determinanten op de gezondheid van mensen en hun omgeving en helpen dagelijks bij het verbeteren van de bestaansvoorwaarden van deze patiënten en het zoeken naar een nieuw evenwicht in hun leven met ziekte. Deze sociaal werkers maken deel uit van de multidisciplinaire teams in de ziekenhuizen, zijn de organisators en coördinators van de thuiszorg bij ontslag uit het ziekenhuis en werken hiervoor samen met tal van voorzieningen in de eerstelijnsgezondheidszorg. Laagdrempelig, zij werken veelal zonder afspraak en volledig kosteloos voor de patiënt, bieden zij een antwoord op de problemen als gevolg van ziekte en/of behandeling die niet louter medisch van aard zijn maar er bij ‘genezing’ wel degelijk  toe doen.

In het kader van de algemene erkenningsnormen van de ziekenhuizen, sommige ziekenhuisfuncties, zorgprogramma’s en RIZIV overeenkomsten met de ziekenhuizen verwijzen we hierbij naar de verplichting tot aanwezigheid van een sociale dienst of de aanstelling van maatschappelijk assistenten of sociaal verpleegkundigen in de multidisciplinaire teams.

Ook verwijzen we naar de ‘gids sociaal werk in ziekenhuizen’, www.socwerkziekenhuis.be een eigen uitgave van de FOD sociale zaken en volksgezondheid van 2016, die duidelijk weergeeft dat sociaal werkers in de ziekenhuizen als brugfunctie tussen ziekenhuis en eerstelijn, reeds een geïntegreerde plaats hebben verworven en specifieke opdracht hebben in de organisatie van multidisciplinaire patiëntenzorg.

Het is thans duidelijk dat de sociale component van gezondheid buiten kijf staat en dat sociale problemen als oorzaak of gevolg van ziekte evengoed dienen aangepakt te worden. We zijn daarom overtuigd dat de plaats van de sociaal werkers in de ziekenhuizen als evenwaardig teamlid tussen de andere zorgverstrekkers onbetwist is. We menen dus dat de sociaal werker in het ziekenhuis ook een plaats verdient in de bloemstructuur van de gezondheidszorg als erkend gezondheidszorgberoep.

Met beleefde groeten,

Sabine Maene

Namens beroepsvereniging sociaal werkers ziekenhuizen Voorzitter BSWZ